Magic
Door: Sjoerd
01 November 2012 | Brazilië, Rio de Janeiro
Om alle misverstanden over een onprettig verblijf uit de lucht te helpen: tijdens het schrijven van de vorige blog hadden we een behoorlijke uitputtingsslag op het vliegveld achter de rug. Het blogje dat we afgepeigerd op bed hadden getypt dekte de lading dan ook niet helemaal. Het is allemaal nog veel erger...
Echt waar, tot nu toe maakt Rio een magische indruk op ons. Tegelijkertijd balen we. We doen ons hele leven al iets verkeerd. Het leven in Nederland is NIETS vergeleken bij dit. En we hebben nog maar een maand...
De eerste dagen hebben we voornamelijk op het strand gespendeerd, al dan niet vergezeld van een kokosnoot en een rietje. Vooral loerend naar de vele bijzondere verschijningen aldaar. De uitzichten die moeder natuur hier geschapen heeft zijn op vele manieren schitterend. Verder zijn we voornamelijk bezig met acclimatiseren, simkaarten regelen en koffie drinken. Het strand, dat het mooiste is wat ik ooit gezien heb, is op 50 meter lopen. Het verbranden gaat ook lekker. JP lijk nu een beetje op Satan. Bij mij valt het wel mee ofzo.
In het hostel voelen we ons prima thuis en zijn de voortekenen veelbelovend wat betreft feestjes en gezelligheid. Brazilianen kijken vaak nors, maar zijn in werkelijkheid een sympathiek volkje. Een oude vrouw bijvoorbeeld, heeft tijdens een ommetje door de stad waarbij we verdwaald raakten zeker een half uur geïnvesteerd om ons de weg te wijzen en deed daarbij en beroep op zeker 5 andere mensen. Het had overigens weinig effect. ( inmiddels thuis)
Uit eten hier is puur vermaak. Zeker twintig obers die niets te doen hebben staren je aan en hebben bijvoorbeeld als taak 'het drinken controleren'. Wat je dan krijgt is een mannetje dat op twee meter van je tafel staat, zo onopgemerkt mogelijk gluurt naar je flesje pils en ingrijpt als er wat slokken uit zijn. Dan vraagt hij of je een nieuwe moet. Een ander houdt de deur vast en weer een ander een stapeltje folders. Ondertussen lopen er mannejes rond met enorme spiesen vlees die ze ongevraagd op je bord deponeren. Als je nee zegt krijg je ruzie.
Gisteravond zijn we naar een Latino-avond geweest en dat heeft indruk gemaakt. Ander cultuurtje, heel ander cultuurtje. Het gaat allemaal een stuk fysieker daar, maar de muziek is nagenoeg hetzelfde als in de Hilversume G-spot.
De komende dagen zullen we weinig doen en richten we ons vooral op het bruinen van de huid en het uitrusten van onze zware levens in Nederland.
Vanaf dinsdag moeten we hard aan de slag. Het interview met Clarence komt eraan en daarna volgt al snel een interview met de man achter stichting REMER. Geen idee wat we vandaag gaan uitvoeren trouwens. JP ligt nog te tukken dus ik ga het hem zo vragen.
Echt waar, tot nu toe maakt Rio een magische indruk op ons. Tegelijkertijd balen we. We doen ons hele leven al iets verkeerd. Het leven in Nederland is NIETS vergeleken bij dit. En we hebben nog maar een maand...
De eerste dagen hebben we voornamelijk op het strand gespendeerd, al dan niet vergezeld van een kokosnoot en een rietje. Vooral loerend naar de vele bijzondere verschijningen aldaar. De uitzichten die moeder natuur hier geschapen heeft zijn op vele manieren schitterend. Verder zijn we voornamelijk bezig met acclimatiseren, simkaarten regelen en koffie drinken. Het strand, dat het mooiste is wat ik ooit gezien heb, is op 50 meter lopen. Het verbranden gaat ook lekker. JP lijk nu een beetje op Satan. Bij mij valt het wel mee ofzo.
In het hostel voelen we ons prima thuis en zijn de voortekenen veelbelovend wat betreft feestjes en gezelligheid. Brazilianen kijken vaak nors, maar zijn in werkelijkheid een sympathiek volkje. Een oude vrouw bijvoorbeeld, heeft tijdens een ommetje door de stad waarbij we verdwaald raakten zeker een half uur geïnvesteerd om ons de weg te wijzen en deed daarbij en beroep op zeker 5 andere mensen. Het had overigens weinig effect. ( inmiddels thuis)
Uit eten hier is puur vermaak. Zeker twintig obers die niets te doen hebben staren je aan en hebben bijvoorbeeld als taak 'het drinken controleren'. Wat je dan krijgt is een mannetje dat op twee meter van je tafel staat, zo onopgemerkt mogelijk gluurt naar je flesje pils en ingrijpt als er wat slokken uit zijn. Dan vraagt hij of je een nieuwe moet. Een ander houdt de deur vast en weer een ander een stapeltje folders. Ondertussen lopen er mannejes rond met enorme spiesen vlees die ze ongevraagd op je bord deponeren. Als je nee zegt krijg je ruzie.
Gisteravond zijn we naar een Latino-avond geweest en dat heeft indruk gemaakt. Ander cultuurtje, heel ander cultuurtje. Het gaat allemaal een stuk fysieker daar, maar de muziek is nagenoeg hetzelfde als in de Hilversume G-spot.
De komende dagen zullen we weinig doen en richten we ons vooral op het bruinen van de huid en het uitrusten van onze zware levens in Nederland.
Vanaf dinsdag moeten we hard aan de slag. Het interview met Clarence komt eraan en daarna volgt al snel een interview met de man achter stichting REMER. Geen idee wat we vandaag gaan uitvoeren trouwens. JP ligt nog te tukken dus ik ga het hem zo vragen.
-
01 November 2012 - 14:09
Loes:
Klinkt al wat positiever, maar het geld vliegt zeker wel uit jullie zak? -
01 November 2012 - 22:14
Pa Hartholt :
Hoi Sjoerd,
Kiek maar goed uut! -
05 November 2012 - 09:36
Floris :
Zo, dat klinkt niet verkeerd. Geniet ervan en heel veel succes mannen!
Groeten uit het (bijzonder regenachtige) Holland -
06 November 2012 - 14:06
Wies:
Zeg jongens, beleven jullie nog meer?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
